ஞானும், சயன்ஸூம் பின்னே கொறச்சு காமெடியும்!

பிரபலங்களிடம், நீங்கள் நடிக்க வராமலிருந்தால் அல்லது இருக்கும் துறை தவிர்த்து வேறு என்னவாக இருந்திருப்பீர்கள் என்று கேட்பார்கள் அல்லவா? அப்படி என்னை நானே (ம்கும். இல்லாட்டி பி.பி.சில வந்து கேட்டுடுவாய்ங்க)கேட்டுக் கொண்டதன் விளைவு இது.

ஆறு வயதிருக்கலாம். வீட்டில் பம்ப் ஸ்டவ் புழக்கத்திலிருந்த காலம். அப்பாவுக்கு பாத்திரத்தில் கரி பிடிக்கக் கூடாது. தீச்சுவாலை நீல நிறத்தில் எரிய வேண்டும். ஸ்டவ் தங்கம் மாதிரி பள பளவென்றிருக்க வேண்டும். ஞாயிறுகளின் மதியம் இதனுடைய பராமரிப்பில் போகும்.

தேய்த்து, காய வைத்து, அக்கு வேறு ஆணி வேறாகக் கழற்றி, அதன் வாஷர்களுக்கு தேங்காய் எண்ணைக் குளியல் நடத்தி, பம்ப் அடிக்கையில் காற்று கசியாமல் இருக்கிறதா, மண்ணெண்ணெய்த் தாரை ஊசி மாதிரி வருகிறதா என்ற அவரின் பராமரிப்பு சோதனைகளைப் பார்வையிடுவதுதான் பொழுது போக்கு நமக்கு.

டேங்கில் நீர் ஊற்றி, பர்னர் இருக்கும் இடத்தில் கை வைத்து அழுத்தி, பம்ப் அடிக்கும் இடத்தில் வாய் வைத்து ஊதி(ஊதுனதுன்னு அப்புறம் தான் தெரியும்) கையை டக்கென எடுக்கையில் பம் என்ற சத்ததோடு காற்றுப் போகும்.

ஒரு நாள் இந்தச் சோதனை முடிந்து, மண்ணெண்ணெய் ஊற்றி வைத்துவிட்டு, எதற்கோ அவர் எழுந்து போக, சுற்றுமுற்றும் பார்த்தபடி, நான் கை வைத்து அடைத்துக் கொண்டு, ஊதாமல் உறிஞ்சியபடி, கை எடுக்க,மண்ணெண்ணெய் புறையேறக் குடித்துவிட்டேன். அடுத்த சில நொடிகளில் மயங்கியபடி (போதை) உளறியபடி, குடித்ததைக் கக்கி கழிப்பறை(ங்கொய்யாலே, தெருவோரக் கால்வாய்க்கு பேரு கழிப்பறை. பந்தாவப் பாரு) போகவேண்டிய உந்துதல்.

விழுந்துவிடாமல் பிடித்துக் கொண்டிருந்த அம்மா, ஒரு அடி, ஒரு ஆச்சா, ஒரு அடி, ஒரு ஆச்சா என்று லயம் பிசகாமல் செய்த கச்சேரியும், அதற்கு அழாமல் கண்கள் சொருக கிக்கிக்கீ என்று சிரித்ததும், அம்பத்தூர் பட் டாக்டரிடம் தூக்கிக் கொண்டுபோய் அழுதபடி கெரசனைக் குடிச்சிட்டான் என்றதும் லேசாக நினைவில் இருக்கிறது.

வாந்தி எடுத்தானா, கக்கூஸ் போச்சா (இது மாதிரி நிறைய பார்த்திருப்பாரோ)என்று கேட்டு, கவனப் பிசகாக இருந்ததற்கு அவர்களைத் திட்டி, ஒன்னும் பயமில்லை, கொஞ்ச நேரம் தூங்குவான் சரியாகிவிடும் என்று சொல்லி ஃபீஸ் கூட வாங்காமல்(பொழைக்கத் தெரியாத டாக்டர்) அனுப்பியதாக பின்னாளில் அடிக்கடி படிக்கப்படும் குற்ற அறிக்கையில் தெரிய வந்தது.

அதன் பிறகு தீவிர கண்காணிப்பின் பயனாக, காற்றழுத்தம் குறித்த மேலதிக ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட முடியாமல் ஒரு எதிர்கால ந்யூட்டனின் வாரிசு தடுக்கப்பட்டது   சரித்திரமானது. இதற்கெல்லாம் மனம் தளராமல், ஐந்தாவது படிக்கையில், எங்கோ பொட்டலம் கட்டி வந்த பேப்பரில், பல்பின் மேல் காசை வைத்து ஹோல்டரில் பொருத்தி, ஸ்விட்சைப் போட்டால் மெயின் ஃப்யூஸ் போய்விடும் என்ற தகவலைப் படித்ததில் நிஜ‌மா என்று பார்க்க‌ ஆர்வ‌மாய் இருந்த‌து.

உயரம் காரணமாக, மேசை விளக்கில் சோதனை செய்ய முடிவெடுத்து, ஒரு நான்கு அணாக் காயினை லவட்டி பல்பின் மேல் வைத்து பொருத்த எடுத்த பிரயத்தினத்தில், அது வழுக்கி வழுக்கி விழுந்து வெறுப்பேற்ற, மேசை விளக்கைத் தலை கீழாகப் பிடித்து, ஹோல்டருக்குள் காசை வைத்து பல்ப் மாட்டிவிட்டேன்.

ஸ்விட்சைப் போட்டதும் பல்ப் எரியவில்லை. அதே நேரம் ஃப்யூசும் போகவில்லை. பார்த்ததில் பல்பின் ஒரு பக்கக் கம்பி ஹோல்டருக்குள் பொருந்தாமல் பல்ப் கோணிக் கொண்டிருந்தது. ஸ்விட்சை அணைக்க மறந்து, பல்பைக் கழற்றி பார்த்தால் காசு நட்டுகுத்தாக கம்பிகளுக்கிடயில் இருந்தது.

அதை எடுக்கும் பிர‌ய‌த்த‌னத்தில் இர‌ண்டுவிர‌ல்க‌ளும் ஹோல்ட‌ர் க‌ம்பியை அழுத்த‌, மின்க‌சிவாகி ப‌டார் என்ற‌ ச‌ப்த‌ம் கேட்ட‌துதான் தெரியும். வெட்டிய‌ ம‌ர‌மாய் விழுந்த‌தில் என் ம‌ண்டை த‌ரையில் ப‌ட்ட‌ ச‌ப்த‌மா, ஃப்யூஸ் போன‌ ச‌ப்த‌மா என்ற‌ குழ‌ப்ப‌த்தில் கிட‌க்க‌, க‌ட்டையில‌ போற‌வ‌ன் க‌ர‌ண்டு கூட‌வெல்லாம் விளையாடுறானே என்று அல‌றிய‌ப‌டி அம்மா ஓடி வ‌ந்து தூக்கிச் சாத்தின‌தும் கொஞ்ச‌ம் தெளிந்து கேட்ட‌ முத‌ல் கேள்வி, ஃப்யூஸ் போச்சா என்று! இனிமே ஸ்விட்ச் ப‌க்க‌ம் போனியோ கையை உடைத்து விடுவேன் என்ற‌ நிர‌ந்த‌ர‌த் த‌டாவினால் என்னுள் இருந்த‌ ஜூல்சும் எடிச‌னும் காணாம‌ல் போனார்க‌ள்.

ஒன்பதாவது படிக்கையில்,வீட்டில் கோபால் பல்பொடிதான் பாவிப்பது என்ற பாலிசி டெசிஷன் காரணமாக, குப்பைப் பொறுக்கும் ஆட்கள் மாதிரி வீதியோரம் நோட்டமிட்டபடி போவதும் வருவதுமாய் இருந்து ஒரு நாள், இதற்கு மேலும் பிதுக்க முடியாது என்ற நிலையில் கிடைத்த ஒரு பற்பசை பொக்கிஷத்தைக் கண்டெடுத்தேன்.

வீட்டுக்கு வந்து, அந்தச் சுருட்டலை நீவி விட்டு மூடியபடி, சுவாமி விளக்கில் சூடு காட்ட, உள்ளிருந்த காற்று விரிவடைந்து முழு பற்பசை ட்யூப் மாதிரி விரிவடைந்தது. அதற்குள் பாதிக்குக் குறைவாய் நீர் நிரப்பி, அம்மாவிடம் கெஞ்சி அரைக்கரண்டி மண்ணெண்ணெய் வாங்கி, இங்க் போத்தலில் ஊற்றி, மூடியில் ஓட்டை போட்டு காடா விளக்கு செய்துக் கொண்டேன். ஒரு முழு செங்கலை நெடுக்காக நிறுத்தி, ஒரு அரைச் செங்கலை அதன் மேல் நிறுத்தினேன்.

பச்சைத் தென்னை ஓலை ஒன்று கிழித்து, அதன் ஈர்க்கில் மூன்றங்குலத்துக்கு உடைத்து, நடுவில் இரண்டாக உடைத்து 'வி' வடிவத்தில் இரண்டு கற்களுக்கு இடையில் சொருகியாயிற்று. அந்த 'வி'க்கு இடையே பதமாக பற்பசை ட்யூபை தொங்கவிட்டேன்.(அல்ல்லோ! ராக்கெட் லாஞ்சிங் பேடுங்க). இனி, காடா விளக்கைப் பொருத்தி ட்யூபின் கீழ் வைத்தால் சரி.

அம்மா, வெண்ணை, அக்கம் பக்கத்து வாண்டுகள் முன்னிலையில் வான்வெளி விஞ்ஞானி வானம்பாடியின் சோதனையோட்டம் தயார். காற்றில் சுவாலை ஆடுவதால் சூடு பிடிக்கத் தாமதம் என்று சிறு சிறு சீரமைப்புகள் எல்லாம் செய்தும் நேரம்தான் ஓடிக்கொண்டே இருந்ததே தவிர ராக்கெட் கிளம்பக் காணோம். ஒருவரையொருவர் பார்த்து நக்கலாய்ச் சிரித்ததும், இது தேறாது என்று கூட்டம் கலையப் பார்த்ததும் மானப் பிரச்சனையாகிவிட்டது.

இருங்கோ இருங்கோ இதோ கிளம்பிடும் என்று விளக்கை நகர்த்தி நகர்த்தி சுவாலையக் காட்டியபடி, ஒரு கண் ட்யூபின் கீழ் மடிப்பு நீராவியின் அழுத்தத்தில் பிரிவைதைக் கண்டு புளகாங்கிதம் அடைந்தவாறும், மறுகண்ணில் ஒரு பார்வையாளரைக் கூட என் சாதனையைக் காணாமல் போகவிடுவதில்லை என்ற உறுதியுடனும் இருந்தபடி ஏமாந்த ஒரு தருணத்தில், கொதிக்கும் நீராவியையும், நீரையும் என் கையில் கொட்டியபடி ராக்கெட் கிளம்பியேவிட்டது.

பயத்தில் விளக்கைக் கீழேபோட்டதில் மண்ணெண்ணெய் பற்றிக்கொண்டு தன்பங்குக்கும் கையைச் சுட்டதில், ஒரு பாட்டில் இங்க் ஊற்றியும் எரிய எரிய கொப்புளமும், சாப்பிடமுடியாமல் பட்ட அவஸ்தைகளும் மீண்டும் ஒருமுறை என் அறிவியல் ஆர்வத்துக்கு தடையானதில் அடுத்தொரு அப்துல் கலாமும் அட்ரஸில்லாமல் போனார்.

துபாயிலிருந்து வந்த கடமை வீரர். வந்தாரு. தமிழ்மணத்தில ரெண்டாவது மைனஸ் போட்டாரு போயீட்டாரு. எடுத்துக் கொண்ட நேரம் 3 நிமிடத்துக்கும் குறைவு.

(டிஸ்கி: இதுக்கே கண்ணக் கட்டுதேன்னு அலப்பறை பண்ணுவீங்கன்னு தெரியும். போணியாச்சின்னா மீதி. இல்லன்னா விஞ்ஞானி உருவாகாம தடுத்தது கூட பெரிசில்ல அந்த அவலத்தைக் கேக்கக்கூட மனுசாளில்லையேன்னு போய்க்கிட்டே இருப்போம்ல)