உயிராசை தந்த உறவுகள்..

பாரத தேசத்தின் ரத்த நாளங்களாய் பரவி நிற்கும் இரயில்வேயின் ஊழியன் என்பதில் மிகப் பெருமை எனக்குண்டு. பல்வேறு விமரிசனங்கள் இருப்பினும் சவாலான தருணங்களில் எங்கள் ஊழியர்களின் உழைப்பும் திறமையும் வியக்க வைப்பதாக இருக்கும். அதிலும் கட்டுமானப் பணியிலும், சீரமைப்புப் பணியிலும் ஈடு படுபவர்களை நினைத்தால் ஆச்சரியமாக இருக்கும்.

கையெழுத்து கூடப் போட வராத ஒரு தொழிலாளி  பல படித்தவர்களின் ஒப்புதல் பெற்ற ஒரு வரைபடத்தைப் பார்த்து , இது வேலைக்காவாது சார் என்று மிக நுட்பமாக சுட்டும் ஒரு பிழை, அல்லது ஒரு மேம்பாடு வியக்க வைப்பதாக இருக்கும். பணியிடங்களில் இத்தனை கஷ்டங்களுக்கு நடுவேயும் ஏற்படும் இன்னல்களை ஒரு காமெடியாக ரசித்துச் சொல்லும் மனோபாவம் ஆச்சரியமாக இருக்கும்.

ஒரு சக அதிகாரி, கட்டுமானத்துறையில் பொறியாளர். மத்தியப் பிரதேசத்தில் ஒரு இடத்தில் கட்டுமானப் பணிக்கு டெபுடேசனில் சென்றிருந்தார். சுத்தமாக ஒரு வார்த்தை இந்தியில் பேசவும் தெரியாது. புரியவும் புரியாது.

கொள்ளைக் காரர்களுக்கு பேர் போன பகுதி அது. ஒரு நாள் கூடாரத்தில் உட்கார்ந்து வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் தட தடவென ஒரு ஜீப், மற்றும் சில குதிரைகளில் ஆறு ஏழு பேர் வந்தார்களாம்.

தலைவனானவன் படக்கென்று ரிவால்வரை நெற்றிப் பொட்டில் வைத்து பட படவென இந்தியில் பொரிந்து தள்ளியிருக்கிறான். மனுசன் வடிவேலு மாதிரி போயிடும் நிலைமைக்கு வந்து தமிழில் என்னய்யா வேணும் என்று அலற அவன் இந்தியில் இன்னும் துப்பாக்கியை அழுத்தியபடி அலறியிருக்கிறான். உதவிக்கு இருந்த ஆளையும் ஏதோ வேலையாய் அனுப்பி விட்டிருந்ததால் ஒரு வழியும் பிடிபடவில்லை.

கடைசியில் நொந்து போய், தமிழில் ஒன்னு சுட்டுடு, இல்லைன்னா என்னா வேணுமோ கொண்டு போ. இப்படி ஏன் சாவடிக்கற என்று தமிழில் சலித்தபோது, அந்த உடல்மொழி புரிந்தது போலும் அவனுக்கு. தர தரவென இழுத்துக் கொண்டு போய், வெளியில் நின்றிருந்த JCBயைக் காட்டி சாவி என்று கேட்டிருக்கிறான்.

உயிரா, சாவியா என்ற போராட்டமேயின்றி, இந்தா ராசா கொண்டு போ என்று உயிர் பிழைத்து, போலீசுக்கு சொல்வதா? மேலதிகாரிகளுக்குத் தகவல் சொல்வதா என்று குழம்பி ஒரு நிலைக்கு வருவதற்குள் மாலை வந்துவிட்டது.

திரும்பவும் தட தடவென சத்தம் வர மிரண்டு போய் நின்றவரை, காலையில் வந்த அதே கும்பல், ஹோய் என்ற கூக்குரலோடு வந்து தூக்கிக் கொண்டு கொண்டாடி கட்டியணைத்து, புரியாத இந்தியில் நன்றி சொல்லிப் போனார்களாம். அதன் பிறகு அங்கிருந்த இரண்டு வருட காலமும் ராஜா மாதிரி உபசரிப்பும் மரியாதையுமாய் கழிந்ததாம்.

நடந்தது என்னவெனில் அந்த ஊர் மேடும் பள்ளமுமான பிரதேசம். சமன்படுத்தி வீடு கட்டவோ, விவசாயம் பார்க்கவோ வழியற்ற ஏழை சனங்கள். இருப்புப்பாதை போட இந்த ராட்சத இயந்திரம் மிக விரைவில் சமன் படுத்திச் சீராக்குவதைப் பார்த்து, கேட்டால் செய்து கொடுக்க மாட்டார்கள் என்று கடத்திப் போய் வேலையை முடித்து விட்டிருந்தார்கள்.

நம்ம ஆள் உயிருக்கு பயந்து சுடு இல்லைன்னா விடு என்றதை அனுமதித்து விட்டார் எனப் புரிந்து கொண்ட அழகில் அதைக் கடத்திப்போய் விட்டு வந்து அய்யாவுக்கு ராஜ மரியாதை கொடுத்திருக்கிறார்கள். அங்கிருந்து மாற்றலாகிப் போகிறார் என்பதை அறிந்து மொத்த ஊரும் சேர்ந்து வந்து கண்ணீருடன் விடை கொடுத்ததைச் சொல்லும்போது குரல் உடைந்து போனது அவருக்கு.

நம்ம கணக்கன் புத்தி சும்மா இருக்குமா? ஆமாங்க அந்த நேரம் அதைப் பயன் படுத்தியமைக்கு காண்ட்ராக்டருக்கு கவுருமெண்டு துட்டு இல்லையா போச்சி. அதெப்புடி சரி கட்டினீங்கன்னேன்.

ஒரு மனுசன் உசிருக்கு போராடி அத்தனை உறவை சம்பாதிச்சி வந்திருக்கேன், உனக்கு கணக்கு புத்தி போகுதா என்றவர், அது அளவீட்டில் கூட்டிக் கழிச்சி எப்படியோ பண்ணேன் விடுவியா என்ற போது இயந்திரத்தோடு வாழும் ஒரு மனிதனைக் கண்டேன்.