ஞானும், சயன்ஸூம் பின்னே கொறச்சு காமெடியும் - 2!

முந்தைய இடுகைகளுக்கு வந்த பின்னூட்டத்திலிருந்து ஒன்று தெளிவானது. நான் சிறுவயதில் மிகுந்த சேட்டைக்காரப் பிள்ளையாக இருந்திருக்கக் கூடும் என்ற அபிப்பிராயம் தோன்றியிருக்கிறது. உண்மையில் சிறு வயதில் நான் அதிகம் விளையாடியது கூட இல்லை.

எப்பொழுதாவது திடீரென்று ஒரு உந்துதலில் நடந்தவைதான் இவ்வளவும். சில நேரம் வேடிக்கை பார்க்க ஆட்கள் சேர்ந்தால் நான் என்ன பண்ண முடியும்? ஒரு தீபாவளிக்கு, ஃபண்டில் பட்டாசு வந்தது. அப்போதெல்லாம் கோபுரம் மார்க் பட்டாசும், அணில் மார்க் பட்டாசும்தான் வெடிக்கும். மயில்மார்க் புஸ்ஸுன்னு போய்டும். அந்த முறை வந்தது அனைத்தும் மயில்மார்க் பட்டாசும், வைரம் பட்டாசும்.

பாதுகாப்புக்காக, பட்டாசு திரி முனையில் இருக்கும் காகிதத்தை கொஞ்சமாக பிய்த்துவிடுவது என்பது எல்லாச் சிறுவர்களாலும் பயன்பாட்டில் உள்ள விதி. இந்த எழவு பட்டாசில் திரி கையோடு வந்துவிடும். அந்த முறை சேதாரம் அதிகமாகவே திரி போன பட்டாசுகளையெல்லாம் எறியாமல் வைத்திருந்து பார்த்ததில் கணிசமாக சேர்ந்தது.

கமலுக்கு மண்டையில் கொம்பு முளைத்து சிவப்பு விளக்கு எரியுமே, அந்த எஃபெக்ட் இன்றி இதை எப்படிப் பயன்படுத்தலாம் என்று யோசித்தேன். ஒரு காலிகாட் பல்பொடி டப்பாவில் எல்லாப் பட்டாசையும் உரித்து மருந்தைக் கொட்டினேன். வெடிக்காமல் புஸ்ஸான ஒரு டபுள்ஷாட் கண்ணில் பட்டது என் போறாத காலம்.

அதைக் குடைந்து காலி செய்து, அதற்குள் இந்த மருந்தைக் கொட்டியதில் பாதிக்கும் கொஞ்சம் அதிகமாக சேர்ந்தது. திரும்பவும் எல்லாம் கொட்டி, கேப் பட்டாசும் கலந்து திரும்பக் கொட்டினாலும் திரி வைத்தால் எங்கேயோ போனது. எப்படி கொளுத்துவது?

டபுள்ஷாட்டில் திரி வைத்திருந்த ஓட்டை வழியே இருப்பதில் மிக நீளமான திரியைச் சொருகியும் அது எங்கேயோ நின்றது. திறந்திருந்த பக்கம் ஒரு காகிதத்தை ஒட்டி தலைகீழாக வைத்து தட்டினால் நன்றாக திரி மருந்துக்குள் பதிந்துவிடும் என்று யோசித்து, நடைமுறைப் படுத்தியுமாயிற்று. அண்ணா என்ன வெடிண்ணா என்று ஒரு ரசிகர்கூட்டம் வேறு சேர்ந்துவிட்டது.

பந்தாவாக, வீதியில் வைத்து, சுற்றுமுற்றும் பார்த்து, யாரும் வரவில்லை என்ற முன்னெச்சரிக்கையெல்லாம் கவனமாக மேற்கொண்டு கொளுத்தப் போகையில் கேள்விக்கு பொறந்த வாண்டு ஒன்று கேட்டது பாருங்கள் கேள்வி அண்ணா இது வெடிக்குமா, புஸ்வாணமா என்று! எனக்கே தெரியாதே நான் என்ன சொல்லுறது?  கம்னு பாரு என்றபடி கொளுத்திவிட்டேன்.

வெளியிலிருந்த‌ திரி எரிந்து காணாம‌ல் போன‌து. அத‌ன் பின் அமைதி. மெதுவே அனைவ‌ரும் அருகில் ப‌ம்மி ப‌ம்மி போக‌ க்முக் என்ற‌ என்ற‌ ச‌த்த‌த்துட‌ன் ய‌ம்மா என்ற‌ ஒரு அல‌ற‌லும் சேர்ந்த‌து. சுற்றியிருந்த‌ அனைவ‌ரும், திருப்பதி சாலையில் அலுமினிய பெயின்ட் அடித்துக் கொண்டு காந்திசிலை மாதிரி இருப்பாரே ஒரு ஆள் அப்படி ஆகிப் போனோம்.

ஏதோ ஒரு கொஞ்ச‌ம் வெடிம‌ருந்து ப‌ற்றிக்கொள்ள‌ கீழே ஒட்டியிருந்த‌து வெறும் காகித‌ம் என்ப‌தால், மீதி ம‌ருந்து ப‌ற்றிக் கொள்ளுமுன் இது மேலெழும்பி ம‌ருந்தைச் சித‌ற‌டித்து ஒரு வாண்டுவின் நெற்றியில் அடித்து விட்ட‌து.என்ன‌மோ நான் அல்‍கொய்தா மாதிரி அவ‌ன் அம்மா வ‌ந்து திட்டி, ஒரு நோப‌லை நோவ‌டித்து விட்டார்க‌ள்.

ப‌ள்ளியிறுதி வ‌குப்பு முடிந்து பி.யூ.சி சேர்ந்த‌தும், முத‌ல் நாள், இர‌ண்டாம் வ‌குப்பு பிஸிக்ஸ் செய‌ல்முறை வ‌குப்பு என்று அட்ட‌வ‌ணை பார்த்த‌தும் ப‌ர‌ ப‌ர‌வென்றாகிய‌து. த‌வ‌ளைக்கும் எலிக்கும் காலைக் க‌ட்டிய‌ க‌தையாக‌, மைலாப்பூர் கான்வென்ட் பீட்ட‌ரும் நானும் ஒரு குழுவானோம். சாக்பீஸ் ட‌ப்பியில் சுருட்டி போட்டிருந்த‌ துண்டுச்சீட்டை எடுக்க‌,குவிய‌த்தூர‌ம் க‌ண்டுபிடிக்கும் சோத‌னை வ‌ந்த‌து. அதோடு என‌க்கு வேதைனையும் வ‌ந்த‌து.

பீட்டர் போய் டேபிளில் நின்றுகொண்டு, கோ அன் கெட் த லென்ஸஸ்னு ஆர்டர் போட்டான்.  ஒரு வழியா விசாரித்துப் போய் லேப் அஸிஸ்டன்டிடம் பதிவில் கையொப்பமிட்டு ஒரு குழியாடி, ஒரு குவியாடி வாங்கிக் கொண்டு வந்தேன். பீட்டர், க்க்க்கேய். நவ் யூ ஸ்டேன் அன் வாச் அப்படின்னான். ஹோல்டரில் அவன் ஒரு ஆடியை பொருத்த நான் மற்ற ஆடியைப் பொறுத்த முயற்சிக்கையில், நோ யூ டோன் டச்னான்.

பெரிய இவன் மாதிரி கருப்பு ஸ்க்ரீன் நகர்த்துறதும்,  விளக்கை நகர்த்துறதும். என்னடா பண்ற சொல்லுடான்னா ஒண்ணும் சொல்லமாட்டங்குறான். ரெண்டு மூனு வாட்டி கேட்டா வெய் மேனுங்கறான். நான் என்ன கேனையா? வெடுக்குன்னு மாட்டி இருந்த ஆடியை புடுங்கிட்டேன். மொதப்பந்துல போல்டானா பேட் வச்சிருக்கிறவன் நான் ஆட்டத்துக்கு வரலைம்பானே, அப்புடி.

நானே பண்ணிக்கிறேன் போஓஓடான்னு அடுத்த டேபிள் தாவ, நோட்டுப் புத்தகத்தைத் தூக்கினேன். எழவு, அது மேல வச்சிருந்த மத்த ஆடியை மறந்துட்டன். அது தரையில விழுந்து சிதறிடிச்சி. யாருடா முதல் நாள் போணி வான்னு வந்தூட்டான் லேப் அஸிஸ்டன்ட்.

பலியாடு மாதிரி போனேன். பேருக்கு நேரா சிவப்பு இங்க்ல சுழிச்சி, நாளைக்கு 50ரூ ஆஃபீஸ்ல கட்டிட்டு ரசீது கொண்டு வந்து குடுன்னு ஒரு பில்லைக் கொடுத்து விட்டான். அதோடு ஒரு சர்.சி.வி.ராமனும் காணாமல் போய்விட்டார்.

காலம் உருண்டோடி, வேலைன்னு போய் சம்சார சாகரத்தில் முழுகி தத்தளித்த போதும் நம் பங்களிப்பில்லாமல் விஞ்ஞானம் எப்படியெல்லாமோ வளர்கிறதே என்ற வருத்தம் அவ்வப்போது தோன்றும். 1998ல் தொகுப்பு வீடு வாங்கி, முழுதாய் எல்லாம் முடியுமுன், வாடகை மிச்சமானால் வீட்டுக் கடனுக்கு சரியாகும் என்ற நிர்பந்தத்தில் குடி வந்தபோதுதான், விஞ்ஞானம் அப்படி ஒன்றும் வளர்ந்துவிடவில்லை என்ற உண்மை புரிந்தது.

மின்சார‌க் க‌னெக்ஷ‌ன் முழுமையாக‌க் கொடுக்க‌ப் ப‌டாம‌ல், மோட்டாருக்கு ச‌ர்வீஸ் க‌னெக்ஷ‌னிலிருந்து வ‌ரும் ஒய‌ரை ஃப்யூஸ் கேரிய‌ரில் சொருகினால் ஓடுமாறு கொடுத்திருந்தார்க‌ள். வாச்மேன் ஊருக்குப் போகிறேன் என்று ஒற்றைக் குடித்த‌ன‌மான‌ என‌க்கு எங்கு சொருக‌ வேண்டும் என‌ச் சொல்லிவிட்டு போய்விட்டான். நானும் அடுத்த‌ நாள் சொருக‌ப் போக‌ த‌டித்த‌ செப்புக் க‌ம்பி உடைந்துவிட்ட‌து.

நாம‌ யாரு! டெஸ்ட‌ரைக் கொண்டுவ‌ந்து ஃப்யூஸ் கேரிய‌ரைக் க‌ழ‌ற்றிவிட்டு (உசாருல்ல‌) டெஸ்ட‌ர் வைத்துப் பார்த்த‌தில் எரிய‌வில்லை. அப்பாடா மின்க‌சிவில்லை என‌ உறுதி செய்து கொண்டு (கனெக்ஷன் குடுத்தப்புறம்தானே மின்சாரம் வரும்), தேர்ந்த‌ எல‌க்ட்ரீசிய‌ன் மாதிரி, ஒய‌ரைக் க‌டித்து கொஞ்ச‌ம் மேலிருக்கும் ப்ளாஸ்டிக் க‌வ‌ரை நீக்க‌ முய‌ன்றேன். அந்த‌க் கொஞ்சூண்டு க‌ம்பி நாக்கில் ப‌ட்ட‌தை உண‌ர்ந்த‌ அடுத்த‌ நொடி இரும்புக்கை மாயாவியாகிப் போனேன்.

அது ஒன்றுமில்லை. அப்ப‌டியே க‌ட்டை போல் விழுந்த‌தில் பின்புற‌ச் சுவ‌ற்றில் ம‌ண்டை அடி வாங்கி, கீழே விழுந்த‌ போது இன்னோரு அடி வாங்கி, முழு பிர‌க்ஞையுட‌ன் கத்துகிறேன், ச‌த்த‌ம் வ‌ர‌வில்லை, வாயெல்லாம் உல‌ர்ந்து, நீர்ச்சத்து போனவன் போல் ஆகி, எழுந்திருக்க முயல வலதுகை இரும்பு போல் கனத்தது.

அப்புறம் ஒருவாறு நானே எழுந்து திரும்ப ப்ளையர் வைத்து நறுக்கி கனெக்ஷன் கொடுத்தேன். ஆனால் பாருங்கள், 75ம் வருடமும் மின்சாரம் ஷாக் அடித்தது. 98ம் வருடமும் ஷாக் அடித்தது.

இந்த இருவத்தி மூணு வருஷத்தில ஒரு புண்ணாக்கு விஞ்ஞானிக்கும் ஷாக் அடிக்காத மின்சாரம் கண்டுபிடிக்கத் தெரியல. மனுசனுக்கு எது முக்கியமோ அதை விட்டு செவ்வாய் கிரகத்தில தண்ணியிருக்கான்னு கண்டு பிடிக்கிறாங்களாம்.

இப்புடி உருப்படாத கூட்டத்துல ஒன்னா இருக்கிறத விட பதிவராகி, தினம் நாலு மைனஸ் ஓட்டு தமிழ்மணத்துல வாங்குறது பெரிய விஷயமா இல்லையா?

(ஹி ஹி. இரண்டாவது ஓட்டு சென்னையிலிருந்து. எடுத்துக் கொண்ட நேரம் 3 நிமிடத்துக்கு குறைவு. இதனால் தெரிவது என்னவெனில் நேராக வலைமனைக்கு வந்து மைனஸ் போட்டு வெளியேறத் தேவை மூன்று நிமிடங்களுக்கு குறைவு. )

(ஹி ஹி. இவரு நம்ம கோயமுத்தூர் அபிமானி. கனெக்சன் ஸ்லோ போல 3 நிமிசம் தாண்டிடிச்சி. நம்ம கோட்டா ஓவர். நாலு மைனஸ்.)