மூர் மார்கெட்

எனக்கு மூர்மார்க்கட் அறிமுகமானது என்னுடைய 17ம் வயதில்.(சென்னைல அஞ்சாம்புல இருந்து படிச்ச ஒரு புள்ள 17 வயசுலதான் மூர்மார்க்கட்ட பார்த்துச்சுன்னா தெரிஞ்சிக்கிங்க எவ்வளவு அப்புராணின்னு). என் தம்பி ஒரு விபத்தில் சென்னை பொது மருத்துவ மனையில் மாநகராட்சியினால் சேர்க்கப் பட்டதால் இந்த பாக்கியம் கிடைத்தது. தனியாக பஸ்ஸில் ஏறியதும் அடுத்த ஸ்டாப்பிலிருந்தே அண்ணா மூர்மார்கட் வந்தா சொல்லுங்கன்னு ஆரம்பிச்சி, மறந்துட்டா என்ன செய்யன்னு டிக்கட் குடுக்க அவரு போற இடமெல்லாம் சொக்காய பிடிக்காத குறையா போனத நினைச்சா இப்பக் கூட சிரிப்பு வரும்.

சனியன் தொலஞ்சதுன்னு கவனமா இறக்கி விட்டாங்க. அவ்வளவு கூட்டத்தை முதல் முறையா பார்க்கிறது ஒரு பக்கம், பொது மருத்துவ மனையில் தனியா வார்டத்தேடி எப்படிப் போகப்போறேன்னு ஒரு பக்கம், திருவிழால காணாம போன மாதிரியே போய்க்கிட்டிருந்தேன். மூர்மார்க்கட் உள்ள போகாமலே என்னத் தேடி வந்து அதிர வைத்தது ஒரு அங்கம். நடை பாதையில் நின்றிருந்தார்கள் 2 பேர். ஒருவர் கையில் 10 -15 பேனாக்கள். மற்றவர் ஒரு பேனாவை திரும்ப நீட்டிக் கொண்டிருந்தார். நான் கடந்து போகவும் படக்கென தோளைத் தொட்டிழுத்து, தம்பி இதில எழுதி இருக்கிறத படிச்சி சொல்லுன்னாரு விக்கிறவர். ஆகா, நம்மளையும் படிக்க சொல்லி கேக்க ஒரு விசிறின்னு மண்டைக்கு கர்வம் ஏற, ஹீரோ, மேட் இன் சைனானு படிச்சி பக்கத்து ஆளைத் திரும்பி பார்க்கவும், அவரு போய்க்கிட்டே இருந்தாரு.

இந்தாங்கண்ணா என்று திரும்பக் கொடுக்க, வாங்கிக்க தம்பி 15ரூ தான் என்றார். பாட்டியிடம் வாங்கிக் கொண்டு வந்த 1ரூபாயில் பஸ்ஸூக்கு போக வர 50 பைசா. போனதும் 50 பைசா திருப்பிக் கொடுக்க வேண்டிய ஆளுட்ட போய் 15ரூ பேனா வாங்க சொன்னா திகைச்சிப் போச்சி. இல்லண்ணா வேணாம் என்றேன். நல்ல பேனாப்பா. வாங்கிக்க என்றார். வேணாங்க காசு இல்லைன்னு சொன்னேன். படிக்கிறியா? நல்ல மார்க் வரும்னு செண்டிமெண்டா அடிச்சாரு. இல்லைங்க வேணாம்னதும், விலை கேளு என்று அன்பாக சொன்னார். அடி விழுந்தாலும் பரவாயில்லை 50 பைசான்னு கேக்கலாமான்னு தோணினாலும் இல்லைங்க வேண்டாம், காசு இல்லைன்னு சேர்த்து சொல்லிப் பார்த்தேன். டேய். எவ்ளோ முடியுமோ கேளு. கட்டுப்படியானா குடுக்குறேன். இல்லைன்னா போயிக்கன்னு மரியாதையா சொன்னாரு. அட வேணாம்னு சொல்றப்ப விலையேன் கேக்குறதுன்னு கண்ணு தளும்ப வேணாண்ணா காசு இல்லைன்னேன். அடிக்காத குறையா விலை கேளுன்னு மிரட்டுறான். 75 பைசா காண்பிச்சி 25 பைசா பஸ்ஸுக்கு வேணும். 50 பைசா வீட்ல குடுக்கணும். என்ன விட்றுங்கண்ணான்னு அழுதுட்டேன். தேறாதுன்னு தெரிஞ்சதும் பிடுங்கிக்கிட்டு கேட்டான் பாருங்க கேள்வி, காசு இல்லைன்னா ஏண்டா கைல வாங்கினன்னு. இந்த டெக்னிக் கிட்டதட்ட 3 வருசம் கழிச்சி தான் பாரீஸ் கார்னர்ல புரிஞ்சது. விக்கிறவனும் வாங்குறவனும் ஒரே டீம். கொஞ்ச நேரம் இவரு விக்க மத்த ஆளு வாங்குறா மாதிரி நடிக்கிறது. அப்புறம் இவரு விக்க மத்தவரு நடிக்கிறது. நடுவில போற வர என்னை மாதிரி கேனையன புடிச்சி படிச்சி சொல்லுன்னு ஆட்டய போடுறது.

அப்புறம் வேலைக்கு சேர்ந்து பக்கத்துலயே மூர்மார்கட் அமைஞ்சதால, நெளிவு சுளிவு தெரிஞ்சி வேடிக்க பார்க்கன்னே போறது. என்னமால்லாம் ஏமாத்துவானுங்க தெரியுமா? அடுத்த ஆட்டை செண்டர் செருப்புகடை. மாட்றது பெரும்பாலும் வெளியூர் பார்ட்டிகளும் வெள்ளந்தி கிராமத்து ஆளுங்களும். அப்போல்லாம் ஏரோப்ளேன் டயர் சோல்னா உழைக்கும்னு நம்பிக்கை. சைக்கிள் டயர்ல தெச்சி கூட ஏரோப்ளேன் டயரும்பானுங்க. கோந்து தடவி ஒட்டுவானுவளா தெரியாது. மாடு ஒன்னுக்கடிச்சத மிதிச்சாலே வாய பொளக்கும். மழைக்கு எப்படி இருக்கும் சொல்லுங்க. அதுமில்லாம, தோல்ல சோல் இருக்கிற (காபூலின்னு சொல்றாங்களே அது) அதுக்கு லாடம் வேற அடிப்பான் நம்மாளு. தேஞ்சிறப்படாதுன்னு. விவரமா போய் வேடிக்கை பார்த்தாலே பாசமா கூப்பிட்டு செருப்பு காட்டுவானுங்க. சொல்ற விலை பாட்டா மாதிரியே ரூ50.99னு ஆரம்பிக்கும். நம்ம கிட்டயேவான்னு 30ரூபாய்க்கு கேட்டு, அவன் தங்கச்சி புருஷன் கடன் கேட்டா எவ்ளோ கஷ்டம்னாலும் இல்லைன்னு சொல்ல முடியுமா மாதிரி ஃபீல் பண்ணி 45 ரூன்னா குடுக்குறேன்னு போராடி 40ரூபாய்க்கு குடுப்பான். கொடுமை என்னன்னா, அங்கனயே உக்காந்திருப்பாரு ஒரு ஆளு செருப்பு தைக்க. அவர காட்டி, ஆணி அடிச்சிக்கிங்க நாள்பட வரும்னு சொல்லுவாரு. செருப்பையும் நம்மட்ட குடுக்காம அங்க குடுத்துடுவாரு. வேணான்னு வர நினைக்கிற ஆளுங்களுக்கு தாவு தீர்ந்துடும்.

அந்தாளு கூசாம சொல்லுவான். ஆணி அடிக்கலைன்னா ஆறுமாசம் கூட வராதுன்னு. எவனாவது அப்படின்னா வேணாம் துட்ட குடுய்யான்னு கேப்பானான்னு நானும் பார்க்குறது. ஒரு வீரன் கூட இல்லை. ரொம்ப விவரமா எவ்ளோ ஆணிக்குன்னா, பித்தள ஆணி மேலுக்கு ஒன்னு 20 பைசாதான், கீழ லாடம் 4 வரும் ஒன்னுக்கு ஒரு ரூபாம்பான். நாம என்ன நினைப்போம் மிஞ்சி போனா 10 அல்லது 15 ஆணின்னு. எப்படி அடிப்பானோ தெரியாது. புள்ளிக்கோலம் மாதிரி, இண்டு இடுக்கெல்லாம் அடிச்சிடுவான் சிமிட்ற நேரத்துல. 30ரூ குடுங்கறப்பதான் மயக்கம் வரும். ஏண்டா செருப்பே 40ரூ ஆணிக்கு 30ரூ எப்டிடான்னு. எண்ணிக்கம்பான். வேணாம்னா அடிச்சதுக்கப்புறம் எப்படி புடுங்கறது. அடிக்க சொல்லவே வாய்ல என்னா வெச்சிறுந்தன்னு மிரட்டல் வரும். விதியடான்னு கெஞ்சி கூத்தாடினா 20ரூனு ஒத்துக்குவானுங்க. திட்ற திட்டு இலவசம்.

வெயில்கால ஸ்பெஷல் ஆட்டை டெக்னிக் இது. சர்பத் வண்டியும் குச்சி ஐஸ்காரனும் போடுற ஆட்டை. என்னதான் உசாரா எவ்ளோ நன்னாரி சர்பத்னாலோ, சேமியா ஐஸ்நாலோ ஒன்னு அம்பது பைசா, ஒன்னு இருவத்தஞ்சு பைசான்னு விலைய கேட்டப்புறம் வாங்கினாலும் ஆளிருந்தா அவங்க கிட்ட என்ன வேணும்னு கேட்டு, இல்லைன்னா எதையோ நோண்டிகிட்டிருப்பாங்க. வெயில்ல கைல வெச்சிகிட்டு சும்மாவா இருக்க முடியும். உறிஞ்சிட்டு காச நீட்டுனா இன்னாது மெட்ராஸ்கு புச்சா. அம்பது பைசா/நால்னா குடுக்குற. ஒரு ரூபா உங்கப்பன் குடுப்பானான்னு குண்ட போடுவானுவ. அதிர்ந்து போய், ஏம்பா விலை கேட்டுத்தானே வாங்கினதுன்னா, ஆமாம் ஒரு ரூபாய் அம்பது காசு, ஒரு ரூபா இருவத்தியஞ்சு காசுன்னு சொன்னேன்னு சாதிப்பானுவ. வாய்ல வெச்சப்புறம் காச கக்காம முடியுமா? காசு இல்லைன்னா அடி கூட விழும். சாவு கிராக்கின்னு.

இத்தனையும் தாண்டித்தான் மூர்மார்கட் என்ற அந்த உலகத்துக்குள்ள போக முடியும். அது ஒரு தனி உலகம்.