ஆறு 'மை'க்கூவும் அரை வேக்காடாய் ஒரு கவிதையும்.

(தலைப்பும் அமைப்பும் கலகலப்ரியாவிடம் சுட்டது)

காதல்!

வலி விதைத்து
கண்ணீர் பாய்ச்சி
பூத்த மலர்..

கண்ணீர்..

பிரிவெனும் நெருப்பை
அணைக்கும் முயற்சியில்
ஆவியான மனம்..

நெருப்பு..

என்னைத் தவிர்த்து
யாருடனோ பேசுகையில்
உன் சிரிப்பு..

பூமி..

உன் வருகைக்காய்
காத்திருந்து வெடித்திருக்கும்
என் மனம்

ஆகாயம்..

நீ இருக்கையில்
வைரம் ஜொலிக்கும்
வெட்ட வெளி.

காற்று..

நீ செல்கையில்
பறித்துச் செல்லும்
என் மூச்சு.
***********************************************************************************
ஆத்மா..

மழையாய் வந்து பார்
உன்னில் கலந்து சேறாவேன்

நெருப்பாய் வந்து பார்
உன்னில் கலந்து தணலாவேன்

புயலாய் வந்து பார்
புழுதியாய் உன்னுள்ளிருப்பேன்

அமைதியாய் இருப்பினும்
நினைவாய் நானிருப்பேன்

பிரிக்க முடியாதென்னை
காரணம் நானுன்....

___/\___

(சரியா ந வே எழுதத் தெரியாத குழந்தை அதில் காக்காய் படம் போட்டு காட்டினா மாதிரி ஹைகூல ஒரு விஷயம் இருக்கு. என்னையே அறியாமல் பிரயத்தனம் இன்றி அமைந்தது. யாருக்காவது அந்தக் காக்கா தெரியுதா பார்க்கலாம் )