பாராக் கதைகள் - நம்பிக்கை

கலியாணத்துக்கே உண்டான கலகலப்புடன் இருந்தது அந்த மண்டபம். சிரிப்பும்,பேச்சுமாய் மகிழ்ச்சியான சூழல் மாறி மெது மெதுவே கிசு கிசுப்பும் அமைதியும் படரத் தொடங்கியது. ஆசீர்வாதத்துக்கு கொண்டுவந்த தாலியைக் காணவில்லை. தேடலுக்கும் வேண்டுகோளுக்குப் பிறகும் கிடைக்காததால் எல்லாரையும் பரிசோதிப்பது என்று முடிவானது. எனக்கும் இதற்கும் சம்பந்தம் இல்லை என்பதுபோல் உட்கார்ந்திருந்தவரை அழைத்தபோது

‘யோவ்! என்னைப் பார்த்தா வரிசையில நிக்கச் சொல்ற. உன் ஜூஜூபி தாலி எனக்கு எதுக்குய்யா. நான் யார் தெரியுமா? ......... டெக்ஸ்டைல்ஸ் ஓனர்’ என்றார்.

மெதுவான புன்சிரிப்புடன் அந்த இளைஞன்

‘உங்களுக்கு தெரியாததா முதலாளி. ஐ.ஏ.எஸ், ஐ.பி.எஸ் ஆஃபீசரானாலும் சரி, உங்களை மாதிரி பெரிய வியாபாரியானாலும் சரி, எங்களை மாதிரி அன்னாடங்காச்சியா இருந்தாலும் சரி, கையில வேற பை இருந்தா புடுங்கி வச்சிகிட்டு டோக்கன் குடுத்துதானே உங்க கடைக்குள்ள அனுப்பறீங்க? எங்கள வச்சி பிழைக்கிற நீங்களே எங்களை நம்ப மாட்டிங்கறீஙளேன்னு நாங்க கேக்குறமா? சந்தேகத்துக்கு முன்னாடி முதலாளி என்ன கூலிக்காரன் என்னங்க? வாங்க செக் பண்ணனும் என்றான்.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

நகரத்தின் மிகப்பெரிய ஹோட்டலின் மேல்மாடி தனி ஸ்யூட்டில் மதுவருந்தியபடி அமர்ந்திருந்தனர் ஆளும்கட்சி, எதிர்கட்சித் தலைவரும், அந்த மிகப் பெரிய தொழிலதிபரும். சமீபத்தில் லைசன்சுக்கு விட்ட கல்குவாரியில் கொஞ்சம் வைரமும் கிடைப்பதால் மூச்சுக்காட்டாமல் ஆட்டையைப் போட பேரம் முடிந்த சந்தோஷத்தைக் கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

‘ஏன் தலைவரே! என்னைக்குனாச்சும் ஜனங்களுக்கு ரோசம் வந்து, உங்களை நம்பித் தேர்ந்தெடுக்குறோம். எங்களுக்காடா துரோகம் பண்றீங்கன்னு பொங்கிட்டா நம்ம கதி..அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்’ என்று சிரித்தது எதிர்கட்சி.

‘அடப் போய்யா! முதல் தேர்தல்ல இருந்து இன்னைவரைக்கும் நம்மள நம்பித் தேர்ந்தெடுக்குறவன நாம நம்பாம விரல்ல மை தடவித்தானே அனுப்புறோம். அதுக்கே ரோஷம் வரலை. இதுக்கெல்லாமா ரோஷப்படுவானுங்க. அடுத்த ரவுண்டு ஊத்துய்யா’ என்று சிரித்தது ஆளும்கட்சி.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

அலுவலகத்திலிருந்து வந்து ப்ரீஃப் கேஸ் ஒரு புறம், ஷூ சாக்ஸ் மறுபுறம் என்று வீசிவிட்டு அமர்ந்தான் ராஜு. கடும் கோபத்திலிருப்பதை அறிந்த அவன் மனைவி அமைதியாக டீ கொண்டு வந்து வைத்துவிட்டு அமர்ந்தாள்.

‘சே! எத்தனை வருஷப் பழக்கம் எனக்கும் ஆனந்துக்கும். ஒரு அவசரத்துக்கு இருவத்தஞ்சாயிரம் கேட்டால், நம்பிக்கையில்லாம ப்ரோநோட் எழுதி கையெழுத்து கேக்குறான். இவனெல்லாம் நண்பனா?’ என்று வெடித்தான் ராஜு.

‘விடுங்க! நான் உங்க மனைவிதானே. உங்களை நம்பி வாழ வந்தவள்தானே. நீங்க கூடத்தான் வாராவாரம் செலவுக்கு என்ன வேணுமோ கொடுத்துட்டு கப்போர்டைப் பூட்டி சாவியை கொண்டு போறீங்க. எதிர்பாராத செலவுக்கு காசு கேட்டா அன்னைக்குதானே முன்னூறு கொடுத்தேன். என்ன செலவுன்னு கணக்கு கேக்குறீங்க. நீங்கல்லாம் ஒரு புருசனான்னு நான் கேட்டனா’ என்றாள் அவன் மனைவி.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~