கேரக்டர் - திருவேங்கடம்.

சில நேரங்களில் குயிலுக்குத் தோகை அமைந்தாற்போல் அமைந்து விடுகிறது சிலரது வாழ்க்கை. குயிலாகக் கூவவும் முடியாமல், மயிலாக இருக்கவும் முடியாமல் பேரிழப்பாய் அமைந்து விடுகிறது.

இல்லையென்றால், எக்மோர் யார்ட் அருகிலிருக்கும் ஒரு சேரிச் சிறுவனுக்கும் டென்னிசுக்கும் என்ன சம்பந்தம் இருக்க முடியும்? இரவெல்லாம் குடியும், கஞ்சாவுமாய் இருந்து காலை 7 மணிக்கு எழும்பூர் டென்னிஸ் ஸ்டேடியத்தில் நகரத்துப் பெரிய ஆஃபீஸர்களுக்கு,  ‘..த்தா! இன்னா சார் ராக்கட் புடிக்கிற! பொண்மாட்டி கரண்டி புடிக்கிறா மாதிரி! இஸ்டடியா புடி சார்!’..   ‘யோவ் சார்! இந்த ஜென்மத்துல உனுக்கு பேக் ஹேண்ட் சாட் வராது’ என்று கோச்சிங் கொடுக்க முடியுமா?

ஒருத்தருக்காவது நான் எவ்வளவு பெரிய அதிகாரி, என்னை இந்தப் பொடியன் இப்படி அழைக்கிறானே என்று கோவமோ, வெறுப்போ இருக்காது. அவன் திறமை அப்படி.  நீ போய் விம்பிள்டன் ஆடப் போறதில்லனு தெரியும் சார். ஆனா காச கெடாசிட்டா இவன் சொல்லி தருவான்னு கனா கூட காணாத! இருப்பானுங்க எடுப்பு சோத்து பசங்க அதுக்குன்னு. அவனுங்கிட்ட போய்னே இரு! என்பவனை என்ன செய்ய முடியும்?

பள்ளி கண்டறியான்! சிறுவயது முதல் தகப்பனுடன் ஸ்டேடியத்தை சுத்தம் செய்வதும், கோடு போட்டு தயார் நிலையில் வைப்பதும், பந்து பொறுக்கிப் போடுவதும் வாழ்க்கையாகிப் போனது. அப்பனை விட பிரமாதமாய் ராக்கெட்டுக்கு கட்ஸ் இழுக்கக் கற்றுக் கொண்டான். 

பந்து பொறுக்கிப் போடுவது வேலையானாலும், கண்பார்வையில் நுட்பங்கள் அறிந்து கொண்டான். சுவர்தான் எதிராளி. ஒரு முறை பந்தை அடித்தால் மீண்டும் அது அவன் விடும்போதுதான் தரையைத் தொடும். டென்னிஸில் எத்தனை ஷாட்டுகள் உண்டோ அத்தனையும் சுவர் கொடுக்கும் அவனுக்கு.

இளம் கன்று பயமறியாதல்லவா?   ‘அடப் போ சார்! பேக்கேண்ட் சக்குனு ஒரு வெட்டு வெட்டணும்’ என்று கையை ராக்கெட்டாக்கி காட்டி ‘பால் மட்டும் ஆப்பனண்ட் ரிடர்ன் பண்ணா நானு இனிமே க்ரவுண்ட் பக்கம் வரமாட்டன் சார்’ என்னும் பொடியனை யாருக்குத்தான் பிடிக்காது?

பதின்ம வயதிலேயே தனக்குத் தெரிந்து கொஞ்சமாவது திறமை இருக்கும், ஆர்வம் இருக்கும் ஒரு சிலருக்கு மட்டும் எதிராட்டக்காரனாக, கோச்சாக இருப்பான். சிறுவன் என்பதால், சம்பளம் அப்பாவிடம் போய்விடும். மாலையில் இதர நண்பர்களுடன் மெதுவே போதை வந்தேறிக் கொண்டது.  அதற்குக் காசு?

எக்மோரில் சம்பாதிக்கவா வழியில்லை? அன்ரிசர்வ்ட் ரயில் பயணிகளை, யார்டில் கூட்டிக் கொண்டு போய் சீட் பிடித்துக் கொடுப்பது, ரயில் இல்லாத சமயங்களில், வா! திர்ச்சி திர்ச்சி, மதுரை, என்று ஆம்னி பஸ்ஸுக்கு ஆள் பிடிப்பது என்று எத்தனை வழிகள் இல்லை?

கஞ்சா போக, குடி போக, மிஞ்சியிருக்கும் காசை பேங்கிலா போட முடியும்? சொல்ல மறந்துவிட்டேனே! நம்ம ஹீரோ மங்காத்தா மன்னன்! சீட்டு வெட்டிய உடன், இன்னான்ற? நுப்பத்தி மூணாவது சீட்டு, உள்ளோ என்று மேல் பந்தயம் கட்டி, சொல்லி அடிப்பான். பட படவென்று உள்ளேயும் வெளியேயும் சீட்டைப் போட்டுக் கொண்டிருப்பதை நிறுத்தி, உள்ள கட்றதுன்னா கட்டுங்கப்பா என்று சில நிமிடம் காத்திருந்து அடுத்த சீட்டு உள்ளே அடித்துச் சிரிப்பான்.  அந்த ஆட்டத்திலும் நேர்மை! ஐந்து ரூபாய்த் தாளுக்குள் நூறு ரூபாய் பொதிந்து ‘மாஸ்’ பந்தயம் கேட்பவன் அன்றைக்கு வாங்கும் அடியில் பிறகு சீட்டைப் பார்க்கும்போதே ஜன்னி கண்டு போகும்.  

டென்னிஸ் ஆடக் கற்றுக் கொடுத்த அதிகாரியில், ஒரு மனிதருக்கு இந்த வைரத்தின் அழுக்கைத் தாண்டிய மதிப்பு தெரிய, ஆபீசுக்கு வந்து பாரு என்று சொல்லிட்டுப் போனார். இரண்டு மூன்று அழைப்புக்குப் பிறகு, வேண்டா வெறுப்பாக வந்தவனை, வலுக்கட்டாயமாக ஸ்போர்ட்ஸ் கோட்டாவில் வேலைக்கு சேர்த்தார்.

வாழ்க்கை வசந்தமாகிப் போனது. பரிமளித்தான் ஆட்டத்தில். மற்றைய ஜோன்களின் தாதாகிரி ஆட்டக்காரர்கள் கூட இந்தப் பிசாசை எங்கிருந்து பிடித்தார்கள் என்று வியந்து போனார்கள். வங்கிகளும், கம்பெனிகளும் வீசிய வலைக்கு ‘...ம்மால! அன்னிக்கு தெர்ல இல்லடா உங்களுக்கு. ஒரு மனுசன் கைதூக்கி விட்டு, கொஞ்சம் பேரு வந்து பேப்பர்ல வந்தாதான் கண்ணு தெரியுமா உங்களுக்கு? துட்டுக்கு பால் மார்ற பரதேசி நானில்லடா’ என்று திட்டிவிட்டுப் போவான்.

விதி விடுமா? யாரோ ஒரு அதிகாரியின் மகளைச் சேர்ப்பதற்காக, இவனை ஒரு நேஷனல் லெவல் டோர்னமெண்டில் சேர்க்காமல் விட்டுவிட்டார்கள். போனான். ஏற ஏறக் குடித்தான். விர்ரென்று தெய்வமாக மதித்த அதிகாரியின் அறைக்கு வந்தான். தடுத்த ப்யூனுக்கு ஒரு அறை விட்டு உள் நுழைந்தான்! 

என்ன நடக்குமோ என்று ஸ்டெனோ, ப்யூன் என்று கூடி நிற்க, கண் கலங்க உதடு துடிக்க, ‘நீ அதிகாரியா இருந்து இது நடந்துச்சி பாரு! எங்கே! நீ சொல்லு சார்! டீம்ல இருக்கிறவங்கள விடவா நான் ஃபிட் இல்லை? நான் சேரிதான் சார்! கேக்க நாதியில்லாதவந்தான். ஆனா விசுவாசம் இருக்குசார்.

உனக்கு கெட்ட பேரு வரக்கூடாதுன்னு ஒன்னியும் பேசாம வந்தேன்! நல்லா இருங்க சார்! இனி என்னிக்குனா என் கையில டென்னிஸ் ராக்கட்டோ, பாலோ பார்த்த! ஒரு அப்பனுக்கு பிறந்தவனில்லை இந்த திருவேங்கடம்! இது விசயமா என்கிட்ட எதுவும் பேசாத சார்! உன்ன மரியாதையில்லாம திட்டிடுவனோன்னு பயமா இருக்கு சார்!’ என்று உதடு துடிக்கச் சொல்லிவிட்டு வெளியில் வந்து உடைந்து அழுதான். 

தாளாத சோகம். சாதிக்கும் நேரத்தில் இழுத்து விட்டார்களே என்ற வேதனை. அந்த நேரம் கூட தேடி வந்த வாய்ப்புக்களை உதறிய நேர்மை. மீண்டும் குடி பழக்கியது! நட்பாய் எது வேண்டுமானாலும் செய்வான். அதிகாரத்தை அவனிடம் காட்ட முடியாது! வேலை போய் விடும் என மிரட்டியவரை அப்படி ஒரு சிரி சிரித்து, யோவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்! வேலை போனா எக்மோர் டேஷன் சோறு போடும்யா! உன்ன நம்பியா பொறந்தேன்! ஆனதப் பார்த்துக்க என்று போனான். 

குடி, பால்வினை நோய், போறாத குறைக்கு ஆசை மகன் 2 வயதில் தாய் கவனிக்காத நேரத்தில் அடுப்பிலிருந்த ரசத்தை இழுத்து தேர்ட் டிக்ரீ பர்னில் இறந்ததும் காரணமாய்ப் போனது. ஒரு திறமை உடல் துறந்தது.

மண்ணாகிப்போன ஓரிரு தினங்களில், அவன் மனைவி சொன்னதாக ஒரு அலுவலக நண்பர், திருவேங்கடத்தைத் தெரிந்தவர்கள் அனைவரிடமும் சென்று கடன் வாங்கியிருக்கிறானா என்று கேட்டு எழுதிக் கொண்டு போனார். 

செட்டில்மெண்ட் தொகை வந்ததும் அவன் மனைவி ஒவ்வொருவராய்த் தேடி வந்து பணத்தைக் கொடுத்து நன்றி சொல்லி, யாருக்காவது கொடுக்க விட்டுப் போயிருந்தா சொல்லுங்கண்ணே. சாவரப்போ, திருவேங்கடம் ஏமாத்திட்டான்னு ஒருத்தன் சொல்லக் கூடாதுடி. எல்லார் காசும் கொடுத்துடுன்னு சொல்லியிருக்காருண்ணே என்றபோது கலங்காத கண்களில்லை.

திருவேங்கடம் மானஸ்தன் சார்! மனுஷன்!

(டிஸ்கி: சில சொற்கள் முகம் சுளிக்க வைத்திருக்கலாம். யாருக்காகவும் மாறாமல் அப்படி வாழ்ந்து மறைந்த திருவேங்கடத்தை மாற்ற நான் யார்?)