மயிர் நீப்பின் வாழா..

மனுசனாப் பொறந்தவன் ஒவ்வொருத்தனுக்கும் குறைந்தது ஒரு வயசில இருந்து கட்டையில போற வரைக்கும் தொடர்ந்து இருக்கிற உறவுன்னா அது சவரக்கடைதான். முடிஞ்சா நாமளே போறது முடியலீன்னா அவிங்க வாரதுன்னு ஒரு உன்னதமான ஏற்பாடு அது.

மசிரு பொறாத விஷயம்னு நக்கலா பேசிடுறதும் திட்டுறதும்னு இருக்கிறவங்களுக்கு அதோட மதிப்பு தெரியறதில்லை. ஆனானப்பட்ட வள்ளுவரே ‘மயிர் நீப்பின்’ அப்படின்னு முக்கியத்துவம் கொடுத்து எழுதியிருக்கார். (டி.வி.ஆர். சார் ஒரு வாரம் லீவு. வள்ளுவர் ஏங்கிறப்படாதுன்னு நான் சொல்லிட்டேன். எப்புடீ). அந்த உன்னதமான உறவுக்கு உலைவைக்கும் சதி நடக்கும்போது ஒரு மனுசம்மனசு என்ன பாடுபடும்?

எனக்கு மட்டும் ஏன் சார் இப்புடியெல்லாம் நடக்குது?

சின்ன வயசில தவறாம இழுத்துட்டு போய், மண்டை தெரிய வெட்டி விடுங்கன்னு சொன்னப்போ பலியாடு மாதிரி போவேன். அஞ்சாம்பு படிக்கிற சம்முவம் ஜம்முன்னு சேர்ல உக்காந்து வெட்டிக்கும்போது நம்ம உசரத்த காரணம் காட்டி ஏழாம்பு படிச்ச என்னை கைப்பிடி மேல கட்டைய போட்டு உக்கார வெச்சி வெட்டினப்பவும் ஒரு வார்த்த ஏன்னு கேட்டிருப்பேன்?

கொஞ்சம் முடி வளர்த்துகிட்டு ஒரு தலை ராகம் சங்கர் மாதிரி ஸ்டெப் கட்டிங் வெட்டுங்கன்னு கேட்டேன். முகவாய புடிச்சி திருப்பி பாவமா ஒரு பார்வை பார்த்து இந்த முடிக்கு ஸ்டெப் கட்டிங் வராது தம்பின்னாங்க. இன்னும் கொஞ்சம் வளந்த பிறகு வரவான்னு பணிவா கேட்டேன். பளிச்சின்னு மூஞ்சில அடிச்சா மாதிரி கோர முடிக்கு ஸ்டெப்கட்டிங் நல்லாருக்காதுன்னு சொன்னப்பவும் பழயபடி மண்ட தெரிய கட்டிங்குக்கு ஒத்துக்கிட்டேன்.

பதினொண்ணாம்பு போயும், கிளாசுல இருந்த சுகுணாவுக்கு இருந்த பூனை முடி கூட மீசை இல்லைன்னு கிண்டல் பண்ணப்ப ஒம்பதாம்புல இருந்து ஷேவிங் பண்ற சுந்தரமூர்த்திய கேட்டு எதிர் போடுறதுன்னா என்னான்னு தெரிஞ்சிகிட்டு வரட்டு வரட்டுன்னு இல்லாத மீசையும் தாடியையும் எரிய எரிய ஷேவ் பண்ணேனே எதுக்கு?

அந்த நல்லெண்ணம் புரியாம, முதல் முறையா தாடியும் மீசையுமா முடிவெட்டிக்க போனா ஷேவ் பண்றப்ப என்னமோ கொலக்குத்தம் பண்ணவன் மாதிரி எதிர் போட்டியான்னு கேட்டாலும் பரவால்ல. தம்பி எதிர் போட்டாலும் பரவால்ல, கண்டமேனிக்கு இழுத்தியான்னு நக்கலா கேட்டப்போவும் மனசுக்குள்ளயே அழுதேன்.

இவ்வளவு கொடுமை அவமானமெல்லாம் தாங்கிக்கிட்டேனே ஏன்? எந்தக் கெட்ட வார்த்தை திட்டுக்கும் பொங்காத ஒரு சுரணை கெட்ட மனுசன் கூட ‘ஒம் மூஞ்சில என் பீச்சாங்கைய வைக்க’ என்ற வசவுக்கு கொலை செய்யற அளவுக்கு போவான். பிச்சைக்காரனா இருந்தாலும் சரி, பிரதமரானாலும் சரி இவிய்ங்க பீச்சக்கை மூஞ்சில வெக்காம முடிவெட்டணும்னு சொல்ல முடியுமா?

அதுவும், ஷேவிங் பண்றப்ப அந்த நாத்தம் புடிச்ச சோப்ப குழைச்சு தடவி வழிச்சி உள்ளங்கையில கத்தில இருந்து ட்ரான்ஸ்வர் பண்ணி, மூக்கு மேல படாம மூஞ்சில பீச்சாங்கைய வச்சி வசதிக்கு திருப்பி திருப்பி சவரம் பண்ணப்போ எந்தப் பயபுள்ளையாவது கொதிக்க வேணாம். ஏம்ப்பான்னு ஒரு வார்த்த கேட்டிருப்பான்?

இதெல்லாம் விடுங்க. ஒரு மனுசனுக்கு ஆயிரம் துக்கம், கவலை, வியாதி எது வேணா இருக்கட்டும். சவரக்கடையில போய் உக்காந்து கிச்சு கிச்சுன்னு கத்தரி சத்தத்தில அஞ்சாவது நிமிஷம் கண்ணு சொக்காத மனுசன் உண்டுமாய்யா? தூக்கமா அது? அப்புடி ஒரு தூக்கம் தூக்கமாத்திரையோ, டாஸ்மாக் சரக்கோ கூட கொடுக்க முடியாதே. இதுக்கெல்லாம் மதிப்பு குடுத்துதானே.

எனக்கு மட்டும் ஏன் சார் இப்படியெல்லாம் நடக்குது.

நம்ம வெண்ணெய் இருக்கானே, அவன் எல்லாத்துலயும் கொடுத்து வச்சவன். அழகா முன் மண்டையில ஆரம்பிச்சி 30 வயசுக்கெல்லாம் நயாகரா மாதிரி அப்படியே பரவி, காதோரத்தில இருந்து கழுத்துக்கு கொஞ்சம் மேல் வரைக்கு ஒரு ஒன்னரை இஞ்சு பிறை மாதிரி வழிச்சிட்டு போயிடுச்சி. அவனும் ப்ளேட் போடுற சீப்பு வெச்சி குளிக்கும்போது ரெண்டு வாரு வாரிட்டு ‘யப்பா! அம்பது ரூபா மிச்சம்பான்னு’ அப்பா படம் முன்னாடி இருக்கிற உண்டில காசு சேக்குறான்.

ஆனா எனக்கு? ஒரு நேந்திரங்கா சிப்சு சைசில பின்மண்டையில ஆரம்பிச்சி சேப்பாக்கம் ஸ்டேடியம் மாதிரி வளர்ந்துச்சி. அட முடியில்லைங்க! சொட்டை. கொஞ்ச நாள் வலப்பக்கம் அதிகமாக, அய்யோ கடவுளே! ஏன் இப்புடி? இடப்பக்கம் மட்டும் முடிய நீளமா வளர்த்தி, மண்டையில கொஞ்சமா விளக்கெண்ணெய் போட்டு, இந்த முடிய மத்த காது வரைக்கும் பரத்தி விட்டு செட்டப் பண்ண வச்சிறாதன்னு வேண்டாத கடவுள் இல்லை.

ச்சேரி போடான்னு இடப்பக்கமும் வளர ஆரம்பிச்சதும் அப்பாடான்னு சொட்டைக்கு சந்தோஷப்பட்ட பிறவி நானாத்தானிருக்கும். விட்றுவானா? முன் மண்டையில இருந்து அப்ரோச் ரோடு மாதிரி ரெண்டு பக்கமும் அத்து மீறல் தொடர்ந்தது.

அப்படி இப்படி வருசத்துக்கு ரெண்டு வாட்டிதான் முடிவெட்டுற நிலமை வந்தது கூட பெரிசில்ல. நவம்பர் மாசம்னு நினைக்கிறேன். மனசு சுக்கு நூறாகுற சம்பவம் நடந்துச்சி.

முடிவெட்டன்னு போனேன். ஒரு நாள் தாடி கூட இல்லாத என்னப் பார்த்து ஷேவிங்கான்னு கேட்டாங்க. மார்ல நடுவில சுருக்குன்னு ஒரு வலி. சகிச்சிக்கிட்டு கட்டிங்னேன். இருந்த நாலு சேர்ல ஒரு சேர் காலியாயிருக்க உக்காருன்னாங்க.

உக்காரப் போகும் போது ஒரு ஆள் வந்து ‘ஓ! ஃபுல்லான்னாரு’. எனக்கு வெட்டுற ஆள் ஓனர் கூட இல்லை. ஆனாலும் பளிச்சின்னு உக்காருங்க அஞ்சு நிமிசம், முடிஞ்சிரும்னாரு. அப்படியே கூசிப் போச்சு உடம்பு. பொறுத்துகிட்டேன்.

காலர இளக்கி விட்டாரு. நான் கண்ணாடிய கழத்தி வெச்சிட்டு கம்பீரமா உக்காந்தேன். பசங்களுக்கு போத்துர அரைத்துண்டு கூட இல்ல. ஷேவிங் பண்ற டர்க்கி டவல காலருக்கு பின்னாடி சொருவினதும் கண்ணு தளும்பிருச்சி. அதையும் விழுங்கிகிட்டு ஷார்ட்டா வெட்டுங்கன்னேன். பார்க்காட்டியும் களுக்குன்னு சிரிச்ச மாதிரி இருந்திச்சி.

ரெண்டு நிமிசம்தான் கர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ரக்சிக் கர்ர்ர்ர்ர்ர்ரக்சிக்குன்னு கேட்டுச்சி. அப்புறம் வெறும் சிக் சிக்னுதான் சத்தம். ஓரக்கண்ணால பார்த்தேன். சீப்பால ஒரு கையில வாரிய படி ரெண்டு இஞ்சு தள்ளி வெறும் கத்திரிய வெட்டிக்கிட்டிருந்தாரு.

அப்புறம் ஷேவிங்? அப்படின்னாரு. ஆடிப்போயிட்டேன். ஆனாலும் வேணாங்கன்னேன். அப்புறம் கத்திய வெச்சி காதோரம், புருவம், மூக்கு மேலன்னு இழுத்துட்டு, கத்திரிய மூக்குள்ள விட்டு கிச் கிச் பண்ணி, இதுக்கும் மேல என்னதான் செய்யன்னு ஒரு பார்வை பார்த்தாரு.

ஏக்கமா, பின்னாடி ‘ப’ எடுக்கலையேன்னு கேட்டேன். இந்த வாட்டி குபுக்குன்னு சிரிச்சிட்டு பரிதாபமா அங்க முடியில்லைங்களேன்னாரு. அப்புறம் துண்ட உதறினாரு சரி. நான் கேட்டனா? பின்பக்கமா ஒரு கை கண்ணாடிய வாகா புடிச்சி திருப்தியான்னு ஏன் கேக்கணும்? அதயும் விட, இறங்கினதும் சீப்ப நீட்டினா என்னா நக்கலு அது?

சரியா அந்த நேரம்தான் பக்கத்து ஆளுக்கும் முடிய இறங்கி 50ரூ நீட்டினாரு. கீழ பார்த்தா கூடை முடி. நான் எவ்ளோன்னேன். அசராம அம்பது ரூபான்னு சொன்னாரு. ஓரக்கண்ணால பார்த்தேன். ஒரு கைப்பிடி தேராது. ஆனாலும் ஒரு பேச்சு பேசாம அம்பது ரூபா கொடுத்துட்டு டிப்ஸா அஞ்சு ரூபா கொடுத்தேன்.

இல்லைங்க பரவால்ல வேணாம்னு சொன்னா விம்மி விம்மி அழத் தோணுமா தோணாதா? தினத்தந்தி பிரிச்சா லேசர் டெக்னாலஜில வீவிங் பண்றோம்னு சிகிச்சைக்கு முன் பின் படமெல்லாம் போட்டிருந்தத பார்த்ததும் கொஞ்சம் சபலம்தான்.

ஆனாலும், மண்டைக்குள்ள களிமண் இருந்தாலும், மணல் இருந்தாலும் பரவால்லைங்க, மொட்டப் பாறையில பயிர் விளைஞ்சாலும் மயிர் விளையாதுன்னு சொல்லிட்டா தாங்கற சக்தி எனக்கில்லை.

இதோ! இப்போ இருக்கிற முடி வளர்ந்துடிச்சி. காத்தில பறந்து மூஞ்சில அடிக்குது. ஆனாலும் இந்த வாட்டி போனா நின்ன வாக்குலயே ரெண்டு கிச் கிச் பண்ணி முடிஞ்சி போச்சி போங்கன்னு சொல்லிருவாங்களோன்னு அந்த பீலிங் தாங்க முடியல.

ஆனாலும் பதிவுலகம் பலருக்கு பல விதத்துல ஆறுதல். எனக்கு மட்டும் இல்லாம போகுமா? ஒருத்தர பார்த்து முப்பத்தஞ்சு வயசுலயே இப்புடி, இன்னும் என் வயசுல...இஃகிக்கீன்னு சிரிச்சுக்குவேன். இன்னொருத்தரு அட ஏங்க பாலாண்ணே! நானெல்லாம் இந்த கொடுமைக்கு அப்பாயின்மெண்ட் வெச்சி, போய்ட்டு அஞ்சு மடங்கு டிப்ஸ் குடுக்கறேன்னு ஆறுதலா சொல்றா மாதிரி இருக்கும். நெம்ப நன்றி மாப்பூஸ்.