தங்கமணி ராக்ஸ்..

சினிமாவில் ஒரு விரலசைப்பில் வில்லனை 7 மாடி உயரத்துக்கு உயர்த்தி எட்டு குட்டிக்கரணம் அடிக்க வைப்பார்களே, அதெல்லாம் தங்கமணியின் டேலண்டுக்கு முன் ஜுஜுபி. இணையத்தில் ROFL என்று உர்ரென்று முகத்தை வைத்துக் கொண்டு போடுவதை, நொடியில் நிஜமாக்குவதில் தங்கமணியை அடித்துக் கொள்ள முடியாது.

கொஞ்சமும் சிரிக்காமல், வெள்ளந்தியான முகபாவனையுடன் அஸால்டாக வீசும் குண்டுக்கு தரையில் படுத்து உருண்டு சிரிக்காமல் இருக்க எந்த கொம்பனாலேயும் முடியாது. அது போதாதென்று இதில் சிரிக்கவென்ன இருக்கு என்று நொடித்துக் கொண்டு போகையில் புரையேறி மூச்சடைத்துப் போய்விடும்.

தங்கமணியின் மாற்றமுடியாத ஒரு மேனரிசம் ஃபோன் செய்ததும் ‘ஹலோ! பாலாஜி சார் வீட்ல இருந்து பேசுறேன்’ என்பது. வாடிக்கையாக மினரல் வாட்டர் சப்ளையர், மருந்துக்கடை இவர்களுக்கு போன் செய்யும்போது பரவாயில்லை. கரண்ட் போனதும் எலக்ட்ரிசிடி போர்டுக்கு மல்லுக்கட்டி லைன் கிடைத்த கடுப்பில் தங்கமணி ஒரு முறை, எரிச்சலில் இருந்த இ.பி.ஆளிடம், வழக்கமான பாணியில் ‘நான் பாலாஜி சார் வீட்ல இருந்து பேசுறேன்’ என ஆரம்பித்திருக்கிறார்.

அந்த ஆள் ‘ஏங்க! எங்கருந்துன்னா பேசுங்க! என்ன வேணும் சொல்லுங்க எனப் பாய்ந்திருக்கிறார். வீதியில் அனைவர் வீட்டிலும் மின்சாரம் இருப்பதைச் சொல்லி, எங்கள் வீட்டில் மட்டும் இல்லை என்பதைச் சொல்லவும், அவர் போதாத காலம் பேரு அட்ரஸ் சொல்லுங்க என்று கேட்டுவிட்டார். இப்படி கேப்பிங்கன்னுதான் முதலிலேயே பேர் சொன்னேன். என்னமோ எங்கிருந்துன்னா பேசுங்கன்னு எரிஞ்சி விழுந்தீங்களே என்று ஒரு பாட்டம் லெக்சர் எடுத்திருக்கிறார். எங்கே நேரமானால் இன்னம் என்னமெல்லாம் வருமோ என்ற பயத்திலோ என்னமோ 15ம் நிமிடம் சர்வீஸ் வேன் வீட்டு வாசலில் வந்து நின்றது. 

ஒரு முறை, தங்கமணி ஹொகேனக்கல்லில் குளிக்கப் போய், சறுக்கி விழுந்து வலது கையில் ஃப்ராக்ச்சர் ஆக, அங்கிருந்து வந்து டாக்டரிடம் செல்வதற்குள் இரண்டு நாட்களாகிவிட்டது. டாக்டரிடம் நான் நடந்ததைச் சொல்லி, அவர் சர்ஜரி செய்ய வேண்டும் என்று அட்மிட் ஆகச் சொன்னதும், வார்டுக்கு அழைத்துச் சென்று ரூமில் விட்டுவிட்டு ஒரு நண்பனிடம், வீட்டுக்குப் போகச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென அறையிலிருந்து இடி விழுந்தாற்போல் சிரிப்பும், கேவலுமாய் வினோதமான சப்தத்துடன், என்னங்க? என்னாச்சுங்க என்ற தங்கமணியின் குரலும் கேட்டது. திகைத்துப் போய் அறைக்கு ஓட நர்ஸ் பாதி சுற்றிய பேண்டேஜ் ரோல் தரையில் உருண்டொட வயிற்றைப் பிடித்துக் கொண்டு மடங்கி சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்.

நர்ஸால் விஷயம் சொல்வதற்கு இப்போதைக்கு முடியாது எனத் தெரிந்தபடியால், தங்ஸிடமே என்ன கேட்டார்கள்? நீ என்ன சொன்னாய் என்றேன். ரொம்ப சாதாரணமாக, ஒன்னுமில்லைங்க, ‘எப்படிம்மா விழுந்தீங்கன்னு கேட்டாங்க! நான் தொப்புன்னு விழுந்தேன்’னு சொன்னதும் இப்படி சிரிக்கிறாங்க’ என்று சொன்னதும் நர்ஸ் அடுத்த ரவுண்ட் சிரிப்புக்குப் போக, நான் வயிற்றைப் பிடித்துக் கொண்டு ஓடி வந்துவிட்டேன்.

நேற்று அதிகாலையில் கேரக்டர் இடுகை போட்டுவிட்டு தூங்கப்போனேன். ஒன்பதரை மணியளவில் கண்விழித்து, பல் தேய்த்து, காஃபி சாப்பிட ஆரம்பிக்க, தங்கமணி ட்ரேட்மார்க் எக்ஸ்ட்ரா வெள்ளந்தி முகத்துடன், ரெண்டு ஃபோன் கால் வந்தது. யாருன்னு தெரியலை. பேர் சொல்லமாட்டேன்னுட்டாரு என்றதும், என்னது? என்றேன். முதல் கால் வந்ததும், யார் பேசுறீங்கன்னு கேட்டேன், பேர் சொல்ல மாட்டேன்னாரு. என்னடா இதுன்னு வெச்சிட்டேன்.

திரும்ப கால் வர எடுத்து யார் சார் பேசறதுன்னா திரும்பவும் பேர் சொல்ல மாட்டேன் அப்படின்னாரு. இப்படி சொன்னா எப்படி சார்னா, நான் ப்ளாக்ல இருக்கேன்னு சொல்லுங்கோன்னார். தூங்கறார்னு சொல்லி வச்சிட்டேன். போன் பண்ணிட்டு பேரு சொல்ல மாட்டேன்னா எப்படி? ரிஸீவ்ட் கால்ல பாருங்க என்று இன்ஸ்ட்ரக்‌ஷன் கொடுத்துவிட்டு சமையலறைக்குப் போய்விட்டார். 

அந்த நம்பரை அழுத்தி, கால் போய்க்கொண்டிருக்க குழப்பத்தோடு இருக்கையில், நண்பர் எடுத்து ‘சார்! நாந்தான் சார் ஃபோன் பண்ணேன். இந்த மாதிரி இடுகையெல்லாம் கார்த்தால போடாதங்கோ சார். படிக்கறப்பவே கலக்கமாப் போச்சு, என்று ஃபீலிங்க்ஸோடு பேச ஆரம்பித்தார். எனக்கு ஒரு புறம் சிரிப்பு வெடித்துக் கொண்டு வந்தாலும், இவ்வளவு ஆதுரத்துடன் பேசும்போது எப்படிச் சிரிப்பது என்று அடக்கிக் கொண்டேன்.

பேசி முடித்ததும் தங்கமணியிடம், ஆமாம் பேரு என்ன சொன்னாரு என்றேன். அட! பேரு சொல்ல மாட்டேன்னாருன்னு திரும்ப திரும்ப சொல்றேன், பேரு என்ன சொன்னாருன்னு கேட்டா என்ன பண்ண என்று எகிறினார். பேர் சொல்ல மாட்டேன்னாரா, பெயர் சொல்ல விருப்பமில்லைன்னாரா என்றேன். சற்றும் அசராமல் எதானா என்ன? ரெண்டும் ஒன்னுதானே என்று குழம்புக்கு தாளிக்க ஆரம்பித்தார். அடக்கி வைத்த சிரிப்பெல்லாம் அடித்துக் கொண்டுவர ஒரு பாட்டம் சிரித்துத் தீர்த்துவிட்டு, அது அவர் ப்ளாகில் எழுதும் பெயர் என்று விளக்கி, நான் வானம்பாடிகள் என்ற பெயரில் எழுதுவதைச் சொன்னபோது பார்த்த பார்வையிருக்கிறதே! 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~